Symbol Jin-Jang przedstawia związek dwóch przeciwnych sił i wszystkich innych skrajnych przeciwności: nieba i ziemi, białego i czarnego, dobra i zła, silnego i słabego, kobiety i mężczyzny. Kolory wypełniające symbol są przeciwstawnie skrajne: biały i czarny. Jednak koło nie jest podzielone bielą i czernią za pomocą pionowej kreski, lecz "zawijasem", jak znak zapytania, a więc przeciwności nie są od siebie całkowicie oddzielone, ale przenikają się wzajemnie. Dodatkowo w każdej połówce występuje kropka o przeciwnym kolorze, gdyż w każdej z części jest cząstka przeciwstawna. Przyczyną powstawania i zmiany wszystkich rzeczy we wszechświecie jest stosunek Jin i Jang, dwóch przeciwnych sił i ich wzajemne oddziaływanie, z których powstaje pięć żywiołów budujących cały wszechświat: drewno, ogień, ziemia, metal, woda - cykl pięciu przemian.
Jang jest tym, co silne, mocne, pozytywne, aktywne, niebiańskie, dawcze, jasne i reprezentuje pierwiastek męski. Jin jest słabe, negatywne, bierne, ziemskie, biorcze, bierne i reprezentuje pierwiastek żeński. Te przenikające się dwie przeciwstawne siły otoczone są okręgiem, który symbolizuje Tao i wszystko inne. Wszystkie zjawiska na świecie określane są przez Tao i wzajemny stosunek oraz harmonię między Jin i Jang. Czym jest Tao? Myślę, że na to pytanie odpowiedział Lao Tsy na początku swojego dzieła "Tao Te Ching" pisząc: "Tao, które można wyrazić słowami nie jest prawdziwym Tao".
Słaby i biorczy, Ziemski Jin nie jest wcale uosobieniem zła. Sprawcza, dawcza i twórcza siła Nieba - Jang, nic nie wskóra bez przyjmującej roli Ziemi - Jin. Wzajemny stosunek Nieba i Ziemi, dwoistość świata, był później podstawą do stworzenia I-Ching - księgi przemian, w której pokazany jest właśnie stosunek Jin-Jang. Prawidłowy i nieprawidłowy przepływ energii w relacji dwóch trygramów (górny i dolny) tworzących heksagram.
Precyzyjnie narysowany symbol Jin-Jang i zorientowany odpowiednio na północ jest, podobnie jak wahadło uniwersalne, źródłem czystego promieniowania całym spektrum kolorów radiestezyjnych. Można więc z powodzeniem jako wzorzec wykorzystać Jin-Jang do wyskalowania kolorami zawieszenia wahadła neutralnego. Niestety nie znam dokładnych proporcji białego i czarnego oczka względem średnicy całego koła.
Skoro współczesna radiestezja poznała cechy promieniowania tego starego symbolu, jest wielce prawdopodobne jego praktyczne zastosowanie w starych Chinach. Nie sądzę by Jin-Jang stanowił tylko symbol Tao, a dawni mędrcy i eksperci Chińscy nie wykorzystywali Jin-Jang praktycznie.
Zapewne w Chinach eksperci Fenh-Shui znając rozkład promieniowania (pewnie nie nazywane kolorami) Jin-Jang, mogli za pomocą jakiegoś sprzętu radiestezyjnego porównywać promieniowanie symbolu używanego jako wzorca emisji z promieniowaniem otoczenia. W ten sposób można było dobrać optymalne miejsce na dom, lub neutralizować szkodliwe promieniowania otoczenia odpowiednią aranżacją wnętrza wykorzystując właściwości promieniowania kształtów oraz przepływu energii. Prawdopodobnie Jin-Jang nie był płaskim symbolem, lecz posiadał budowę przestrzenną. Wypukły biały punkt znajdował się na wklęsłej czarnej części i odwrotnie w części białej, co wpływało na wzmocnienie promieniowania. Symbolem zapewne można było także obracać celem doboru odpowiedniego oddziaływania. Są jednak to tylko przypuszczenia, ponieważ wiedza o znaku Jin-Jang została niemal w całości zatracona i istnieją właściwie tylko domysły o jego zastosowaniu w praktyce. Po dziś dzień pozostał jedynie symbolem Tao i spuścizną kulturową.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz