Kolory radiestezyjne

Każda otaczająca nas materia jest źródłem emisji promieniowania wynikającego z kształtu, koloru i materiału, z którego się składa, ogólnie mówiąc, wynika z indywidualnych cech materii. To promieniowanie jest emitowane przez świat żywy oraz nieożywiony. Ponieważ owo promieniowanie nie jest odbierane przez zmysły, ich występowanie i pomiar jest możliwy jedynie metodami radiestezyjnymi - człowiek i przyrząd radiestezyjny.

Badania tego promieniowania pozwoliły stwierdzić, iż pod względem częstotliwości drgań odpowiadają liczbowo kolorom światła widzialnego. Stąd powstał termin koloru radiestezyjnego. Nie ma on jednak nic wspólnego ze światłem słonecznym. Posiada po prostu taką samą częstotliwość promieniowania.

Kolory radiestezyjne odpowiadające pod względem częstotliwości kolorom widma słonecznego to: czerwony, pomarańczowy, zółty, zielony, niebieski, indygo, fiolet. Po za wymienionym spektrum radiestezja posługuje się dodatkowo kolorami: zieleni negatywnej (szary), czarnym, podczerwonym, ultrafioletowym i białym. Wymienione kolory są kolorami głównymi. Pomiędzy występują barwy pośrednie, zabrudzone.

Na obwodzie koła zorientowanego w przestrzeni poszczególne kolory rozmieszczają się równomiernie w jednakowych odstępach. Jest to typowe promieniowanie kształtu okręgu (koła). Na górze koła (biegun północny) jest kolor zielony (V+) i następne kolory, zgodnie z ruchem wskazówek zegara: niebieski, indygo, fiolet, ultrafiolet, biały, zieleń negatywna V- na przeciwko zielonego, czarny, podczerwony, czerwony, pomarańczowy i na końcu zółty.

Kolor zielony "V+" oznaczany jest literą "V" od francuskiego: vert - zielony. Ponieważ na przeciwko zieleni na dole okręgu znajduje się kolor, który nie posiada pod względem liczby drgań odpowiednika w barwach światła słonecznego, nazwano go dla odróżnienia "V-", zwany też zielenią negatywną, albo kolorem szarym, ponieważ leży na okręgu pomiędzy bielą a czernią. Warto zaznaczyć, iż znak "+/-" nie oznacza promieniowania pozytywnego i negatywnego. Kolor szary V- posiada cechy odwadniające i konserwujące. Dlatego na pewnej wysokości w piramidzie mięso nie gnije, lecz się wysusza i konserwuje. Właśnie pod wpływem promieniowania kolorem szarym V-.

Jednym z czystych źródeł nadawania i odbioru kolorów radiestezyjnych jest wahadło uniwersalne posiadające wyznaczone na powierzchni kuli kompletne spektrum barw radiestezyjnych.

Jin-Jang

Jin-Jang, albo yin-yang, jest szczególnym i chyba najstarszym symbolem pochodzącym ze starożytnych Chin stanowiącym podstawę chińskiej filozofii i metafizyki. Powstanie Jin-Jang datuje się na około 3000 lat p.n.e.

Symbol Jin-Jang przedstawia związek dwóch przeciwnych sił i wszystkich innych skrajnych przeciwności: nieba i ziemi, białego i czarnego, dobra i zła, silnego i słabego, kobiety i mężczyzny. Kolory wypełniające symbol są przeciwstawnie skrajne: biały i czarny. Jednak koło nie jest podzielone bielą i czernią za pomocą pionowej kreski, lecz "zawijasem", jak znak zapytania, a więc przeciwności nie są od siebie całkowicie oddzielone, ale przenikają się wzajemnie. Dodatkowo w każdej połówce występuje kropka o przeciwnym kolorze, gdyż w każdej z części jest cząstka przeciwstawna. Przyczyną powstawania i zmiany wszystkich rzeczy we wszechświecie jest stosunek Jin i Jang, dwóch przeciwnych sił i ich wzajemne oddziaływanie, z których powstaje pięć żywiołów budujących cały wszechświat: drewno, ogień, ziemia, metal, woda - cykl pięciu przemian.

Jang jest tym, co silne, mocne, pozytywne, aktywne, niebiańskie, dawcze, jasne i reprezentuje pierwiastek męski. Jin jest słabe, negatywne, bierne, ziemskie, biorcze, bierne i reprezentuje pierwiastek żeński. Te przenikające się dwie przeciwstawne siły otoczone są okręgiem, który symbolizuje Tao i wszystko inne. Wszystkie zjawiska na świecie określane są przez Tao i wzajemny stosunek oraz harmonię między Jin i Jang. Czym jest Tao? Myślę, że na to pytanie odpowiedział Lao Tsy na początku swojego dzieła "Tao Te Ching" pisząc: "Tao, które można wyrazić słowami nie jest prawdziwym Tao".

Słaby i biorczy, Ziemski Jin nie jest wcale uosobieniem zła. Sprawcza, dawcza i twórcza siła Nieba - Jang, nic nie wskóra bez przyjmującej roli Ziemi - Jin. Wzajemny stosunek Nieba i Ziemi, dwoistość świata, był później podstawą do stworzenia I-Ching - księgi przemian, w której pokazany jest właśnie stosunek Jin-Jang. Prawidłowy i nieprawidłowy przepływ energii w relacji dwóch trygramów (górny i dolny) tworzących heksagram.

W radiestezji Jin-Jang jest symbolem o bardzo specyficznym rozkładzie promieniowania kształtu. Okazuje się, że ten symbol zorientowany odpowiednio według kierunków świata generuje bardzo równomiernie rozłożone promieniowanie kolorami radiestezyjnymi, wzorcowy przykład promieniowania kształtu. Na rysunkach wykonanych w programie Inkscape przedstawione zostały rozkłady promieniowania kolorów wewnątrz i na zewnątrz symbolu Jin-Jang w zależności od ustawienia, jakie podaje literatura na ten temat.

Precyzyjnie narysowany symbol Jin-Jang i zorientowany odpowiednio na północ jest, podobnie jak wahadło uniwersalne, źródłem czystego promieniowania całym spektrum kolorów radiestezyjnych. Można więc z powodzeniem jako wzorzec wykorzystać Jin-Jang do wyskalowania kolorami zawieszenia wahadła neutralnego. Niestety nie znam dokładnych proporcji białego i czarnego oczka względem średnicy całego koła.

Skoro współczesna radiestezja poznała cechy promieniowania tego starego symbolu, jest wielce prawdopodobne jego praktyczne zastosowanie w starych Chinach. Nie sądzę by Jin-Jang stanowił tylko symbol Tao, a dawni mędrcy i eksperci Chińscy nie wykorzystywali Jin-Jang praktycznie.

Zapewne w Chinach eksperci Fenh-Shui znając rozkład promieniowania (pewnie nie nazywane kolorami) Jin-Jang, mogli za pomocą jakiegoś sprzętu radiestezyjnego porównywać promieniowanie symbolu używanego jako wzorca emisji z promieniowaniem otoczenia. W ten sposób można było dobrać optymalne miejsce na dom, lub neutralizować szkodliwe promieniowania otoczenia odpowiednią aranżacją wnętrza wykorzystując właściwości promieniowania kształtów oraz przepływu energii. Prawdopodobnie Jin-Jang nie był płaskim symbolem, lecz posiadał budowę przestrzenną. Wypukły biały punkt znajdował się na wklęsłej czarnej części i odwrotnie w części białej, co wpływało na wzmocnienie promieniowania. Symbolem zapewne można było także obracać celem doboru odpowiedniego oddziaływania. Są jednak to tylko przypuszczenia, ponieważ wiedza o znaku Jin-Jang została niemal w całości zatracona i istnieją właściwie tylko domysły o jego zastosowaniu w praktyce. Po dziś dzień pozostał jedynie symbolem Tao i spuścizną kulturową.

Ustalenie czasu we wróżbach

Czas wróżby, czyli za jaki czas wydarzy się jakaś sytuacja. To jedna z najbardziej interesujących odpowiedzi, oraz częste źródło niepowodzeń i zwątpienia we wróżbę. Myślę, że ustalenie czasu to największy problem we wszystkich wróżbach.

Gdy sięgamy do nieuchwytnego świata astralnego po informacje, a ów świat jest dla nas tajemniczy, nieznany i rządzący się innymi prawami, więc czas także ma swoje prawa. Tam czas nie płynie wg naszej ziemskiej miary i może oznaczać inny termin niż ogólnie przyjęty. Dziesięć lat dla świata astralnego jest chwilką, dla człowieka kawałkiem życia.

Jeżeli trzepot skrzydeł motyla w Chinach może wywołać trzęsienie ziemi na drugiej półkuli, nie oznacza, że motyl bezpośrednio wpływa na ruchy sejsmiczne na Ziemi. Zjawiska zachodzące np.: na poziomie cząsteczek elementarnych, ich wpływ na siebie, oddziaływanie nie są poznane do końca. Trzepot skrzydeł motyla w Chinach wywoła ciąg następujących po sobie zdarzeń w terminie podanym we wróżbie i doprowadzi do efektu końcowego, który może być mniej lub bardziej odległy. Końcowy efekt wpłynie na rozpoczęcie ciągu zdarzeń prowadzących do innego efektu końcowego itd. Celowo posłużyłem się motylem znanym z "teorii chaosu", aby przedstawić, że nie zawsze znane są zdarzenia w życiu, które prowadzą do wydarzenia z wróżby. Można by rzecz, iż nie ma przypadków, jest tylko ciąg zdarzeń.

Czas bliżej nieokreślony, to może być czas do spełnienia, jak również oznaczać czas, gdy zaczną dopiero następować wydarzenia prowadzące do zaistnienia wywróżonej sytuacji. Natomiast efekt końcowy może, nastąpić o wiele później. A więc wróżący może podać czas, gdy sytuacja, czyli zdarzenia zaczną następować, aż nastąpi spełnienie wróżby, choć pozornie nic nie będzie się działo, co może wskazywać na rezultat końcowy. Gdy określony czas minął, uważa się, iż wróżba się nie sprawdziła. Pułapka moim zdaniem polega na ustaleniu, czego dotyczy ów czas. Każde wydarzenie w życiu jest poprzedzone wydarzeniami, które spowodowały efekt końcowy.

Jeśli wszystkie wydarzenia od momentu rozpoczęcia się zdarzeń prowadzących do spełnienia, aż do chwili wypełnienia wróżby potratuje się jako całość i jeden epizod, wtedy czas wskazywany przez wróżbę może jak najbardziej podawać początek zdarzeń - start prowadzący do mety.

Czasem wróżba spełnia się, lecz już tego nie zauważa się, gdyż zapomnieliśmy o całej sprawie, ponieważ minął już odpowiedni okres czasu. A przecież odpowiedź we wróżbie na pytanie o czas brzmiała np.: niebawem, niedługo. Jeżeli efekt końcowy ma nastąpić za miesiąc, to "niedługo" może być za tydzień, jeśli przyjmie się "niedługo" za czas od rozpoczęcia wydarzeń prowadzących do wypełnienia wróżby. Lecz "niedługo" dla wypełnienia za kilka lat może być za miesiąc, albo dwa. To samo tyczy się konkretnego czasu np.: za cztery miesiące.

Wyrocznia I-Ching nie posługuje się miara czasową. Są wyjątki mówiące „za dziesięć lat”, „trzy lata” lecz nie oznaczają konkretnie tego okresu. To raczej jest: bardzo długo, długo, lecz nie aż tak długo jak dziesięć.

Podobne tematy:
Czy wróżba się spełnia?
Kiedy wróżyć?
Groźny Tarot
Niepowodzenie wróżby
Uzależnienie od wróżb

Wahadło uniwersalne

Postanowiłem dziś opisać budowę i cechy wahadła uniwersalnego. Materiał jest na ten temat w sieci znikomy, więc odświeżyłem posiadane dane i na ich podstawie opisałem ten sprzęt radiestezyjny w miarę zwięźle, skrótowo i rzeczowo.

Osobiście nigdy nie pracowałem z tym wahadłem, gdyż radiestezją zajmuje się typowo amatorsko i jest to moje hobby, więc tak specjalistyczny sprzęt nie jest mi potrzebny. Do prac z kolorami radiestezyjnymi wystarczy wyskalowane zawieszenie wahadła prostego. Wahadełko uniwersalne jest szczególnym przyrządem radiestezyjnym przynajmniej z jednego powodu, jako jedyne zostało opatentowane i posiada swój numer patentu. W 1936 roku dwaj Francuscy radiesteci: L. Chaumery i A. de Belizal skonstruowali wahadło uniwersalne, które zostało opatentowane w 1937 roku, patent nosi numer 816132.

Opatentowana konstrukcja jest drewnianą kulą o średnicy 60mm i wadze około 125g wykonaną z drewna liściastego. Do kuli zamocowany jest nieżelazny pół okręg, po którym przesuwa się zawieszenie wahadła ze znajdującymi się trzema uchwytami wybieranymi w zależności od wyboru poszczególnego koloru. Kula wewnątrz posiada czteroelementowe ogniwko-akumulatorek celem zapewnienia stałości promieniowania i rozmieszczenia kolorów na kuli, czyli po prostu stabilności parametrów i działania całej konstrukcji.

Na wahadełku nakreślone są dwa południki (elektryczny i magnetyczny) i jeden równoleżnik - równik. Równik elektromagnetyczny posiada 12 kolorów, a pomiędzy kolorami białym i czarnym jest obszar promieniowania nie poznany do końca, nazywany radioaktywnym i zawierający 12 kolorów. Kolor zielony południka magnetycznego pokrywa się z kolorem zielonym równika elektromagnetycznego.

Południk elektryczny zawiera 12 kolorów. Półkula dolna południka elektrycznego posiada pięć kolorów: podczerwony, czarny, zieleń negatywna (V-), biały, ultrafiolet. Półkula górna południka elektrycznego posiada siedem kolorów: fioletowy, indygo, niebieski, zielony, zółty, pomarańczowy, czerwony. Południk magnetyczny zawiera 12 kolorów. Półkula dolna południka magnetycznego posiada pięć kolorów: czarny, podczerwony, czerwony, pomarańczowy, zółty. Półkula górna południka magnetycznego posiada siedem kolorów: zieleń negatywna (V-), biały, ultrafioletowy, fioletowy, indygo, niebieski, zielony.

Warto nadmienić, iż promieniowanie radiestezyjne nie jest magnetyczne i nie jest elektryczne. To nazewnictwo zostało przyjęte, gdyż promieniowanie południka magnetycznego, jak promieniowanie magnetyczne, nie jest zatrzymywane przez typowe izolatory elektryczne, natomiast promieniowanie południka elektrycznego zostanie zatrzymane.

Oznaczenia kolorów radiestezyjnych z rysunku:

V-	- zieleń negatywna
C	- czarny
Pcz	- podczerwony
Cz	- czerwony
P	- pomarańczowy
Ż	- żółty
Z	- zielony
N	- niebieski
I	- indygo
F	- fioletowy
Uf	- ultrafioletowy
B	- biały

Obecnie wahadło uniwersalne przeszło kilka modyfikacji. Istnieją tego typu wahadła wykonane całkowicie z aluminium, które nie posiadają już wewnętrznego ogniwa-akumulatora. Spotkałem tego typu sprzęt wykonany z drewna, lecz metalowym kabłąku. Zasada pracy, zastosowanie pozostało niezmienne i nadal jest to nieco zmodyfikowana konstrukcja oparta budową o oryginał autorstwa Chaumery'ego i de Belizal'a. Zamieszczone rysunki przedstawiają uproszczony wygląd wahadła uniwersalnego i siatkę rozmieszczenia kolorów na południkach i równoleżniku, które wykonałem w darmowym programie Inkscape.

Celem wybrania odpowiedniego koloru należy wybrać odpowiedni węzeł zawieszenia i ustawić wahadełko na odpowiednim kolorze poprzez obrót kulą i przesunięcie węzełka zawieszenia umocowanego do kabłąka. Promieniowanie ustawione na wahadle uniwersalnym jest bardzo czyste, niezabrudzone i może służyć jako wzorzec dla określenia barwy promieniowania danego źródła poprzez porównanie oddziaływań. Dlatego też wahadło uniwersalne znajduje swoje szerokie zastosowanie w chromoterapii oraz chromodiagnostyce i wykorzystywane jest jako wzorzec celem ustalenia terapeutycznego promieniowania.

Generalnie wahadło uniwersalne jest sprzętem bardzo specjalistycznym o wąskim zastosowaniu - pracy z kolorami radiestezyjnymi. Nie nadaje się do poszukiwań, badania przydatności, relacji - prawa sympatii. Podczas pracy z wahadłem uniwersalnym, w przeciwieństwie do wahadła neutralnego, nie obowiązuje jedynie zasada doboru zawieszenia w zależności od wybranego koloru, gdyż przy pracy z tym wahadłem długość zawieszenia jest stała i zależna od dobranego oddziaływania. Poza tym wszystkie inne zasady pracy, konwencje wskazań są takie same jak przy użyciu wahadła neutralnego.

Nie należy wahadłem uniwersalnym pukać o stół celem usunięcia nagromadzonego wcześniej promieniowania innych obiektów (jak to się zazwyczaj robi podczas pracy z wahadłami prostymi), ponieważ można niechcący spowodować przesunięcie położenia kolorów.

Na zakończenie przytoczę słowa z książki, otóż Zbigniew Królicki w swojej książce "Radiestezja stosowana" pisze na zakończenie podrozdziału o tym wahadełku tak: 
"Używanie i praktyczne stosowanie wahadła uniwersalnego wymaga dokładnego poznania jego zasady działania, charakterystyki kolorów i ich rozmieszczenia, jak i szczegółowych przepisów BHP. Nieumiejętne stosowanie wahadła może przynieść szkody również osobie, która tego wahadła używa."

Niestety, w wielu sklepach internetowych ten rodzaj wahadła jest sprzedawany bez żadnych instrukcji obsługi, wprowadzenia, objaśnienia. Pracę z wahadłem uniwersalnym najlepiej rozpocząć pod okiem doświadczonego radiestety, który dokładnie poznał właściwości i zastosowanie kolorów radiestezyjnych. Wahadło uniwersalne na pewno nie jest sprzętem radiestezyjnym dla początkujących radiestetów.

Zapraszam do wyrażania opinii.